Szkolenie psów warszawa, szkolenie psów

         Powołanie do szkolenia psów odkryłem w sobie w wieku 13 lat. Stało się to za sprawą przypadku: od kolegi dowiedziałem się, że właściciel pobliskiej szkoły dla psów szuka ludzi do rozwieszania ulotek. Od pierwszej rozmowy z moim przyszłym szefem wypytywałem go o szczegóły jego działalności. Właściciel, widząc moje zainteresowanie, zaprosił mnie na weekendowe zajęcia grupowe. Od tej pory wszystkie weekendy i wolne popołudnia spędzałem pracując z psami.

          Szkoła reklamowała się hasłem: „tresura typu wojskowego”. Właściciel, a zarazem główny instruktor, przedstawiał się jako major rezerw Wojsk Ochrony Pogranicza. Kursy prowadzone w zakresie posłuszeństwa i obrony odbywały się w trzech wariantach: grupowym, stacjonarnym (pies zostawał w ośrodku na czas szkolenia), oraz indywidualnym (treningi z dojazdem do właściciela). Metodykę pracy ze zwierzętami w tej szkole, na dzień dzisiejszy określiłbym, jako ubogą. Opierała się ona głównie na bodźcach negatywnych i wyrabianiu odruchów w sposób mechaniczny.

            Spędziłem w tej szkole 6 lat regularnie zdobywając doświadczenie w pracy z psami, oraz ludźmi. Samodzielnie szkoliłem od podstaw psy zostawiane na szkolenia stacjonarne, udzielałem lekcji indywidualnych i prowadziłem kursy grupowe. Widząc brak możliwości rozwoju w tym ośrodku, postanowiłem wstąpić do Związku Kynologicznego w Polsce i rozpocząć staż instruktorski w jednym z rekomendowanych przez niego ośrodków szkoleniowych. Wraz z pierwszą wizytą w oddziale Związku przydzielony zostałem do jednej z największych warszawskich szkół. Jej metodyka szkolenia, w porównaniu do mojego poprzedniego miejsca pracy, okazała się dla mnie zwrotem o 180 stopni. Szkolenie opierało się głównie na metodzie pozytywnego wzmocnienia, ważnym założeniem był zakaz przejawiania zachowań awersyjnych w stosunku do psów, narzędzia wpływu na psa ograniczały się tylko i wyłącznie do bodźców pozytywnych typu pochwały, smakołyki, zabawki. Po niespełna pół roku dostałem do poprowadzenia pierwszą samodzielną grupę posłuszeństwa i tym samym stałem się instruktorem w czasie, kiedy teoretycznie odbywałem staż.

          W międzyczasie zaangażowałem się we współpracę z przytuliskiem dla bezdomnych zwierząt, gdzie do moich głównych zadań należało przezwyciężanie psich lęków, oraz oswajanie czworonogów pod kątem współżycia z człowiekiem. Idealnie sprawdziły się tu metody pozytywne. Uczestniczyłem również w procedurze adopcji, dopasowując psy do ich potencjalnych właścicieli zarówno w schronisku, jak i prowadząc dom tymczasowy.

           Równocześnie z pracą na rzecz bezdomnych zwierząt, dalej rozwijałem swoją wiedzę i umiejętności prowadząc coraz bardziej złożone kursy posłuszeństwa. W tym okresie mocniej zaangażowałem się w psie sporty, moją ulubioną dyscypliną został obedience (posłuszeństwo sportowe). Czas spędzany na szkoleniach zaprocentował zaufaniem właściciela szkoły, co umożliwiło mi swobodniejsze korzystanie z metod szkoleniowych, modyfikowanie ich, oraz wprowadzanie nowych rozwiązań. U schyłku mojej współpracy z tym ośrodkiem szkolenia, pod względem profesjonalizmu prowadzonych zajęć doskwierała mi już tylko zbyt duża liczebność grup.

W związku z tym, mając w pamięci wszystkie defekty metod szkoleniowych i organizacyjnych firm, w których zdobywałem doświadczenie, postanowiłem utworzyć nowoczesny ośrodek szkolenia.